"اسبھای بازنده" اصولگرایان در انتخابات ٩۶ و آینده روحانی

تحلیلگران میگویند حسن روحانی رقیب جدی ندارد. اصولگرایان نه محبوبیتی دارند، نه انسجامی. اما این احتمال ھم ھست که آیتالله خامنهای یا تصمیم به حذف حسن روحانی بگیرد، یا بگذارد باز انتخاب شود، اما به عنوان رئیس دولتی ضعیف و توسری خور. دومین نشست طیفی از اصولگرایان که نام "جبھه مردمی نیروھای انقلاب اسلامی" بر خود گذاشتهاند، بحثھای زیادی را در مورد شانس اصولگرایان در انتخابات پیش رو ریاست جمھوری ایران دامن زد. سوالھای زیادی ھنوز پاسخ قطعی ندارند. آیا آنھا به اجماعی بر سر یک نامزد در میان خود خواھند رسید؟ آیا این نامزد، چھرهای ھست که رقیبی جدی برای حسن روحانی به شمار آید؟ آیتالله خامنهای چه برخوردی با این انتخابات دارد؟ آیا از نظر او حسن روحانی "تکالیفش" را انجام داده و او را برای دور دوم دیگر لازم ندارد؟ آیا با او معاملهای پشت پرده میکنند تا اصلا نامزد نشود؟ یا این که ترجیح میدھند حسن روحانی بماند، اما شیری بییال و کوپال باشد؟ طیفھای اصولگرا چه واکنشی به یکدیگر و به جناح مخالف نشان میدھند؟ بیشتر بخوانید: ابراھیم رئیسی کاندیدای انتخابات ٩۶ نمیشود "طیف دکور" مھدی مھدویآزاد، خبرنگار ساکن بن معتقد است که جبھه اصولگرا بیش از آنکه تصور شود بھم ریخته و آشفته است. او میگوید: «اگر حمایتھا و فشارھای آیتالله خامنهای و سپاه پاسداران نبود، این جبھه به خاطر تناقضات ساختاری و عدم محبوبیتی که دارد، تا به حال دهھا بار دچار فروپاشی شده بود. در میان نامزدھا ھم کسانی را میبینیم که اسبھای بازنده ھستند؛ مانند مثل محسن رضایی، سعید جلیلی، محمدباقر قالیباف که ھرکدام حداقل یکبار شرکت در انتخابات را تجربه کردهاند و شکست سختی خوردند.» به نظر او طیفی از گزینهھای "جمنا" ظاھرا به عنوان دکور استفاده میشوند. اما بعضیھا ھم ھستند که اگرچه مدیا سنتر / ھمھ مطالب مدیا سنتر ...اسبھای-بازنده-اصولگرایان-در-انتخابات-٩۶-و-آ/ir-fa/com.dw.www://http ... اسبھای بازنده′′ اصولگرایان در انتخابات ٩۶ و آینده روحانی | ھمھ مطالب مدیا′′ 1 of 3 25/02/2017, 15:05 کم و بیش ناشناخته ھستند اما پتانسیل لازم را دارند؛ برای آن که روی آنھا اجماعی صورت گیرد، از حمایت سپاه و بسیج برخوردار شوند و بتوانند بخشی از آرای عمومی را جلب کنند. حذف روحانی یا تضعیف او به باور بسیاری از تحلیلگران در یک فرایند "معقول" انتخاباتی ھیچکدام از چھرهھایی که اصولگرایان به جامعه معرفی میکنند، توانایی رقابت با حسن روحانی را ندارند و رسیدن به اجماع برای آنھا تقریبا غیرممکن است؛ با یک "مگر" بزرگ... مھدی مھدوی آزاد میگوید: «مگر آنکه آیتالله خامنهای و بیت او برای این رسیدن به این اجماع از بالا و با قدرت و شدت مداخله کنند. این یک تصمیم استراتژیک است که آینده نظام جمھوری اسلامی را مشخص میکند و از الان قابل پیشبینی نیست. من فکر میکنم آقای خامنهای تمایل دارد کار را یکسره کند. تمایل دارد وارد مداخله شود. ادامه چھار سال دولت حسن روحانی، مخصوصا با وجود ترامپ و تحولات بینالمللی برای او بسیار سخت خواھد بود. او وارد مسیر بدون بازگشتی شده است. اما رقابتھای درونی اصولگرایان و فشاری که اکنون از سوی جناح تندروی اصولگرا بر او وارد میآید را نمیتوان نادیده گرفت. فشاری که او از طیف مصباح یزدی تحمل میکند، کمتر از فشاری نیست که از طرف ناطق نوری یا به عبارتی اصولگرایان کلاسیک، تحمل میکند.» ولی آیا حسن روحانی بھترین گزینه نظام برای عبور از دوره پرتنشی نیست که با آمدن رئیس جمھور جدید آمریکا شروع شده است؟ مھدی مھدوی آزاد در پاسخ به این سوال به روانشناسی رفتاری گذشته آیتالله خامنهای اشاره میکند: «آقای خامنهای در سال ١٣٨٨ ھم مطلقا نباید پشت سر محمود احمدینژاد میایستاد. حضور احمدینژاد برای کشور زھر بود و آمدن میرحسین موسوی میتونست کشور را نجات دھد. اما او پشت سر احمدینژاد ایستاد، کشور را به درگیری داخلی برد و وارد تحریمھای فزاینده کرد. روند تصمیمات آقای خامنهای در سالھای گذشته ھمیشه به سمتی بوده که جناح اصلاحطلب ومنتقد را از حاکمیت بیرون بندازد. یکی از آخرین این تصمیمھا جواب به شدت منفی او به محمد خاتمی بود. این که جناح منتقد بگوید من ازحق خودم میگذرم و از شما حمایت میکنم، ما را بازی دھید، پیشنھاد بسیار سخاوتمندانهای از سوی خاتمی بود. اما به سبک غیر قابل درکی آقای خامنهای به اصلاحطلبان تودھنی زد. الان ھم دلیلی وجود ندارد برای این مسیر عوض شود. ضمن این که خامنهای ھمیشه از ارتباطات اصلاحطلبان و تکنوکراتھا با جھان غرب، مخصوصا آمریکا ھراس داشته است. در شرایط فعلی اگر ایران بخواھد با دولت ترامپ به یک توافق برسد یا حداقل بحران را کم کند، یکی از پیشفرضھای قطعی چنین کاری این است که وارد مذاکرات شود. مذاکرات تیم فعلی با دولت آمریکا به طرز غیرقابل فھمی برای آقای خامنهای ترسناک است.» او میگوید حذف روحانی کار سادهای نیست و ممکن است نظام را با بحرانی نظیر سال ٨٨ روبرو کند. اما گزینهھای دیگری ھم وجود دارد: «مثل یک معامله معقول پشت پرده یعنی دادن پست ریاست مجمع تشخیص مصلحت به حسن روحانی. برخی ناظران میگویند این که ھنوز تکلیف ریاست مجمع تشخیص مصلحت به طور قطع تعیین نشده، ممکن است ریشه در این موضوع داشته باشد. بیشتر بخوانید:انتخابات ٩۶؛ تکاپوی اصولگراھا برای معرفی نامزد اصلح گزینه دیگر ھم این است که آقای خامنهای یک دور دیگر دولت روحانی را تحمل کند، اما یک دولت به شدت تحت فشار یک دولت به شدت ضعیف شده و با تحمیل مقاماتی که مورد وصول خود آیتالله خامنهای ھست و گزینه سوم زدن زیر میز بازی است؛ رد صلاحت حسن روحانی و مداخله آشکار بسیج و سپاه پاسداران باعث شود که رئیس جمھوری غیر از حسن روحانی از صندوقھا بیرون بیاید.» جریان نواصولگرا به نظر مھدی مھدوی آزاد جریان جمنا، طیفی از اصولگرایان ھستند که حرفشنوی بیشتری از آیتالله خامنهای دارد. او میگوید: «ما شاھد تولد غیررسمی یک جریان نواصولگرا ھستیم که در آن اصولگرایان کلاسیک به وضوح کنار گذاشته شدهاند و در منتھی علیه راست آنھا نیز بخشی از تندروترین نیروھای جبھه پایداری حذف شدند. آقای خامنهای در انتخابات خبرگان سال ٩۴ و ھمچنین سال ٨۶ نشان داد که مایل ھست جریان مصباح یزدی را کنترل کند و